Pff nog 2 maanden wachten en dan komt ie binnen, de eerste botteling uit de nieuwe Valhalla Collection van Highland Park: Thor! De collectie heeft als thema Noorse mythologie.
De Thor is een 16 jaar oude Highland Park gebotteld op 51,2% vatsterkte. De verpakking is helemaal super, een houten standaard met 2 draken koppen.
Highland Park Thor
De whisky komt in april uit en gaat waarschijnlijk rond de 140,- euro kosten. Het plan is om de serie compleet te maken en dan over een paar jaar in z’n geheel te verkopen. Maar wie weet, misschien gaat de kurk er ook wel af đ
Voor meer informatie over de Thor, zie: DramTime.nl
Gisteren heb ik even de tijd genomen om mijn bar op te ruimen, schoon te maken en opnieuw in te delen. De laatste tijd verzamelden er zich steeds meer flessen op de bar ipv in de kast erachter, dus het was ook de hoogste tijd! Tijdens het herindelen van de schappen en het afstoffen van de flessen kwam ik ook deze mooie blended Scotch whisky tegen: Ballantineâs 17 Years Old. Door Jim Murray uitgeroepen tot beste whisky van het jaar in zijn Whisky Bible van 2011.
De smaak van Ballantineâs is afhankelijk van 50 single malt whiskyâs, 4 single grain whiskyâs en met name door de malts van Miltondiff en Glenburgie.
Het bedrijf is opgericht in 1827 door George Ballantine en zijn zoon George Junior. In 2005 werd Ballantineâs eigendom van het Franse Pernod Ricard.
Ok, nu verder met de 17 y.o.! Het is een fraaie 75cl fles, met een mooi, oud uitziend etiket, hij nodigt mij in ieder geval uit om geopend te worden đ De whisky is gebotteld op 43% alcohol. Bij de eerste nosing komt vooral de vanille erg naar voren, iets honingachtig en een vleugje citrusfruit, later misschien ook iets caramel en citroengebak. In de mond voelt hij rond en olieachtig aan, aromaâs van caramel, vanille en bastogneâs, iets kruidig ook. De finish is redelijk lang en warm met kruidige aromaâs van peper, citrusfruit en een vleug van turf.
Ik was even weer in een experimentele bui, dus…doe eens gek đ Misschien speelde dat lekker glas whisky ook mee dat ik vooraf bij Slijterij Frans Muthert heb geproefd, whisky inspireert!
Eenmaal in de AH gearriveerd kwam ik al snel tot de conclusie dat ik iets met champignons wilde doen, dus eerst langs het koelschap voor een bakje biologische kastanjechampignons. De rest volgde al snel…
Ingredienten:
kastanje champignons (biologisch, want dat is eigenlijk heel logisch…immers)
aardappelen (biologisch, want dat is….etc)
zeewolffilet (2de keus volgens de viswijzer, moet kunnen voor een keer)
klein flesje (of grote :P) goede chardonnay (als het niet goed genoeg is om te drinken, dan gaat het ook niet door het eten!)
boter/olie
Was de aardappelen eventueel schoon, maar laat de schil zitten. Snijd ze in partjes, en kook ze ongeveer 10 a 15 minuutjes met wat zout, tijm en rozemarijn (niet gaar koken). Snij intussen de champignons in vieren en snipper de ui en knoflook (nooit te zuinig met knoflook!).
Giet de partjes af en zet ze nog even op een klein vuurtje zodat het ergste vocht eruit is….shit oven vergeten, ongeveer gelijk met het koken van de aardappelpartjes had je de oven aan moeten zetten, grill stand, heet genoeg (200 graden ofzo?). Gooi de partjes in een ovenschaal of op de bakplaat (beetje invetten), sprenkel er wat olijfolie over, strooi er (zee)zout, zwarte peper en rozemarijn over en zet ze in de oven (12 minuutjes ofzo, halverwege ff omdraaien).
Zet een hapjespan oid op het vuur, doe er wat boter of olie in (ik heb gekozen voor bertolli vloeibare braadboter ivm de smaak) en fruit er de uit in. Wanneer de ui glazig begint te worden de knoflook erbij, en even later de champignons. Regelmatig roeren, peper en zout erover. Zet ondertussen de grillpan aan met een beetje olie/boter. Doe de zeewolffilet in de grillpan, en strooi er een beetje peper en zou over en bak hem in een paar minuutjes aan beide zijden gaar. Als de champignons beginnen te slinken, flinke scheut van de Chardonnay erbij, en naar smaak stukjes van de blauwschimmelkaas erdoor. Zet het vuur wat zachter en blijf goed roeren tot de kaas is gesmolten. Doe er nu een scheut kookroom bij en voeg de verse peterselie toe.
Pannen van het vuur, overige Chardonnay in een glas schenken, en smullen maar!!
Zeewolffilet, Aardappelpartjes met rozemarijn en Champignons met knoflook in wittewijn-blauwschimmelkaas-roomsaus
Vanmiddag samen met mijn broer naar een wijnproeverij geweest. Het was voor ons allebij de eerst keer.
Het betrof een vrije wijnproeverij van topSlijter Frans Muthert en werd gehouden in het Best Western hotel in Stadskanaal. Een vrije proeverij houdt in dat de wijnen staan uitgestald op diverse tafels, en iedereen krijgt een boekje met een beschrijving van elke wijn. Je bepaalt dus zelf welke wijnen je wilt proeven.
Wij zijn begonnen met een paar witte wijnen uit Spanje en ArgentinĂŻe, waaronder 2 van het Argentijnse wijnhuis Bodega Callia. Een lekkere frisdroge fruitige Chardonnay gevolgd door de Callia Reservado Torrontes, met een wat exotischer pallet met aroma’s van sinaasappelschil en jasmijn. Van die laatste zal ik eens een paar flesjes halen voor Janita, gaat ze wel lusten denk ik đ
Daarna zijn we doorgegaan met de rode wijnen van Callia: een Shiraz, Shiraz-Malbec en de Shiraz-Bonarda. Waarvan de laatste bijzonder rijk en complex was met aroma’s van rijp fruit, kruiden en soepele tannine.
De Callia Malbec en Grand Callia hebben we voor later bewaard, eerst even een paar Fransen. De 2 die er wat mij betreft uitsprongen waren de ChĂąteau le Preuil en de ChĂąteau Aiquilloux Cuvee Trois Seigneurs beide vol rijp rood en zwart fruit, kruiden en aangename tannine.
Daarna terug naar ArgentinĂŻe voor de afsluiters – voor wat betreft de rode wijn, want we konden de dessertwijnen natuurlijk niet overslaan – de Callia Reservado Malbec, 6 maanden gerijpt op Frans en Amerikaans eiken en de Grand Callia, een blend van Syrah, Tannat en Malbec en maar liefst 18 maanden gerijpt! Daar ga ik absoluut wat flessen van in huis halen! đ
De afsluiters van de middag, totaal anders, maar zeker niet minder: Elysium Black Muscat en Essencia Orange Muscat, beide uit CalifornĂŻe: alsof er een engeltje over je tong piest!
En als aller laatste een Barbadillo Pedro Ximenez welke ik alleen maar kon omschrijven als vloeibare rozijntjes!
Vorig jaar was het de Ardbeg Rollercoaster, dit jaar’s limited release is de Alligator! De Alligator is een huwelijk van verschillende rijpingen van verschillende leeftijden maar ieder minstens 10 jaar oud. Een deel hiervan heeft op zwaar gebrande Amerikaans eiken vaten gerijpt, deze manier van branden wordt ook wel ‘Alligator Charring’ genoemd. Door het zware verkolen van de vaten lijkt de binnenkant op de geschubde huid van een alligator. Aan deze vaten ontleent de Alligator zijn spicy, barbecue-achtige bite. De whisky wordt non-chill-filtered en cask strength gebotteld op 51,2% alcohol.
Mijn proefnotities:
Fris in de neus, kruidig, iets zilt met rokerige tonen. In de mond zoete tonen van pure chocolade, sinaasappel marmelade, daarna meer kruidige aroma’s, iets van peper met een krachtige, maar niet overheersende, typische Ardbeg rokerigheid. De afdronk is lekker lang, weer de peperachtige kruiden en rokerigheid. Blijft lekker lang rondzingen in de mond!
Afgelopen weekend was het dan eindelijk weer zover, het Whisky Festival Noord Nederland werd voor de 6de keer gehouden, wederom in der Aa-kerk in Groningen.
Rond kwart voor 8 gingen we, na een busrit van een uurtje gevolgd door een wandeling van 10 minuutjes, in redelijk verkleumde staat de kerk binnen. Snel op zoek naar de âSpiritus Sanctusâ dus! Lopend over de, honderden jaren oude, grafstenen belandden we als eerste bij de stand van Pernod-Ricard, waar we onze eerste whiskies van de avond nuttigden:
Glenlivet 18 y.o. Speyside Single Malt 43%
Een prachtige zachte Speyside Single Malt met zoetige en bloemige tonen.
Deze whisky heeft de trend gezet voor alle volgende tastings: Een rijke complexe Cask Strength botteling van 60,4% die uitsluitend op Oloroso sherry vaten heeft gerijpt. Veel zoete en fruitige aromaâs van het sherry vat, met op de achtergrond wat kruidige en licht rokerige tonen.
Na de volle, rijke AâBunadh was een terugstap naar lichtere whiskies niet echt aan de orde (je maakt ook niet eerst een proefrit in een Mercedes CL500 en daarna in een Volkswagen Golf). Een paar meters verder kwamen we aan bij de stand van Bresser & Timmer, een groothandel in wijn en gedistilleerd, waar we een aantal bijzondere bottelingen van onafhankelijke bottelaars hebben geproefd:
In januari 2010, na weken van hevige sneeuwval en extreem lage temperaturen, bedekte 1 Ă 1,5 meter sneeuw de daken van de Glenfiddich distilleerderij, waar honderden vaten verfijnde whisky in het halfduister langzaam lagen te rijpen. Op de avond van 7 januari bezweek een aantal daken van pakhuizen in het meest verafgelegen deel van het distilleerderijcomplex onder het gewicht van de sneeuw, waardoor de rijpende eikenhouten vaten blootgesteld werden aan de nachtelijke hemel. Onder winterse omstandigheden en temperaturen van -19ËC kwam het distilleerderijpersoneel onmiddellijk in actie en werkte onafgebroken door om de sneeuw op te ruimen. De Malt Master van Glenfiddich, Brian Kinsman, zei hierover: âStaande tussen het puin en de vaten schatten we de situatie in en wat onze volgende stappen moesten zijn. Ik dacht aan de vaten, waarvan sommige zeer oud waren, die prachtige whisky bevatten en het idee kwam in me op dat ze een fantastische single malt zouden opleveren. Een beperkte oplage van uit de beschadigde pakhuizen gebottelde whiskyâs zou een passende manier zijn om de pioniersgeest van het distilleerderijteam op dit moment in Glenfiddichâs geschiedenis te vieren.â Snow Phoenix is gecreĂ«erd met vaten rechtstreeks uit de warehouses. Dus op vatsterkte (47,6%), non-chill filtered en van verschillende leeftijden en finishes, inclusief Amerikaans eikenhout en Oloroso sherry. Allen zijn voor een korte periode gehuwd in onze âmarrying tunsâ. Het resultaat is een single malt, goud van kleur met accenten van licht koper. De neus bestaat uit romige vanille die zich vermengt met levendige tonen van appel en peer en aangevuld wordt door de geur van verse bloesem. De smaak roept herinneringen op aan in een smeulend kampvuur geroosterde appels, gezoet met bloemenhoning en vergezeld van een stuk chocola, rijk en complex met een vleugje gebrande suiker, koffie en houtrook. De whisky heeft een uitzonderlijk lange afdronk â strenge sherrytonen gaan over in een heerlijke, verzachtende zoetheid. De stijlvolle monochrome verpakking en de schitterende fotografie brengen een dramatische hommage aan deze exceptionele whisky en illustreren dit uitzonderlijke verhaal.
Deze bijzondere Limited Edition Single Malt is bij de meeste winkels en bij de distributeurs reeds uitverkocht, maar uiteraard heeft Enrico er eentje weten te bemachtigen đ Met het doel om deze over een paar jaar op de Whisky Exchange aan te bieden. Nu maar hopen dat ik mezelf zo lang kan bedwingen! đ
It’s sunday, it’s freezing outside and the sun is on it’s way down to the horizon; how many reasons does one need to raise a dram? So with that in mind I decided to put two magnificent Islay Single Malts next to eachother and have a little N&T for myself đ
Now I must admit that I don’t have the keen sense of smell and taste as the people who write down the tasting notes, by far! However I do notice a difference in both smell and taste between these 2 fine whiskies.
The Caol Ila 12 y.o. is sharper on the nose, and has that typical heavy Islay peatiness (in other words “I love it!”), where the 18yo has a little less peat and smoke, more sweetness and a much longer lingering finish.
Because of my poor senses, here are Michael Jackson’s (not the singer!) tasting notes for your convenience.
Caol Ila 12yo
Nose: Juniper. Garden mint. Burnt grass, but soft. Palate: Lightly oily. Soothing at first. Lots of flavour development. Finish: Spicy (nutmeg, pepper). Warming. Very long.
Caol Ila 18yo
Nose: fragrant. Menthol. Markedly vegetal. Vanilla pod. Creamy. Palate: Firmer. Much bigger. Much more expressive. Sweeter. Leafy sweetness. Spring greens. Crushed almonds. Rooty, cedary. Finish: Some peaty bitterness. Big. Long, warming.
Two fine new additions to my modest collection of Single Malt whisky’s:
The Bunnahabhain Toiteach (Gaelic for ‘smoky’) is an Islay Single Malt, but unlike most Bunnahabhain malts, and more like other Islay malts, this one has a gentle hint of smokeyness. (hence the name Toiteach)
Bunnahabhain Toiteach is a non-chillfiltered malt with 46% alcohol. Official tasting notes:
 – Appearance: A light golden hue glows from within
– Nose: Charming peatiness with a subtle nose prickling strength emanates from the dram
– Palate: Immediate waming peaty flavours drift towards a slightly sweet sherry influence with delicate peppery notes
– Finish: Good robust length with extremely pleasant aftertaste
The Glenlivet 18 years is a Speyside Single Malt, so quite different in taste from the Islay mentioned above. It’s a superb gentle malt, perfect after-dinner dram. Official tasting notes: Colour: Old gold, with ripe apricot hues. Nose: Fragrant, elegant, complex with a sweet oakiness reminiscent of an antique shop. Oak leads the way to heady floral fragrances of Freesia and Peony. Toffee notes emerge in time along with butterscotch, mint chocolate and summer fruit pie. Palate: Smooth and velvety, with a firm foundation. Sweetness is immediately followed by a tantalising burst of spices and bitter oranges drying out on oaky notes. Finish: Lasting, oaky and gingery. Distant smoke. A dry austere touch.
I’m eagerly awaiting the new addition to my whisk(e)y collection. I’ve ordered the Laphroaig Triple Wood a few days ago from the Laphroaig Friends Shop. Hope it arrives soon!!
ï»ż
Here are the tasting notes…
Colour: Bright gold
Nose: ï»żï»żï»żï»żAt 48%, straight from the bottle, the initial flavour is quite sweet with a gentle mixture of sweet raisins and creamy apricots with just a trace of the dry peat smoke at the back, the smoother nutty flavours combine all these flavours into one smooth, syrupy whole. With a touch of water the peat smoke comes to the fore and masks the gentler fruitier notes. Even with the maturation being carried out in 1st fill bourbons, quarter casks and sherry butts, the intense bonfire ash smell of the earthy peat cannot be masked.
Body: Powerful yet with a creamy consistency.
Palate: With no water, a large initial burst of peat belies the slight lack on the nose but is gentled on the tongue by the creamier flavours of vanilla and fruit with just a suggestion of sherry sweetness. With a trace of water the peat reek is gentled, allowing the more complex flavours of citrus fruits and spices to come through. A slight tang comes from the European Oak balancing the creamier American White Oak.
Finish: Mouth filling and extremely long but balanced by the sweet smooth caramel taste.
